Pedagog , Psycholog

Dziecko rozpoczynające naukę w szkole przeżywa wiele sprzecznych emocji. Jest to ważne wydarzenie w jego życiu, jak i życiu całej rodziny. Dla każdego zmiana środowiska jest sytuacją nową, stresującą, często bardzo trudną: tym bardziej dla dziecka, gdzie wszystko wkoło jest inne: otoczenie, dorośli, często rówieśnicy.

Dziecko idąc do pierwszej klasy, do nowej szkoły często odczuwa jednocześnie radość i dumę oraz np. lęk przed zmianą. Siedmio, a czasem także sześciolatek musi przystosować się do nowych obowiązków
i otoczenia. Odpowiedzialny rodzic i opiekun z pewnością powinien wiedzieć, co może być sygnałem
o pewnych trudnościach dziecka i jak mu pomóc.

Pierwsze dni szkoły są dla dziecka szczególnie trudne. Jeśli tylko jest taka możliwość, warto wziąć kilka dni urlopu, by towarzyszyć dziecku, np. odbierając je po lekcjach, następnie ze świetlicy, w kolejnych dniach po godzinie, dwóch… po to, by dziecko mogło stopniowo oswajać się z nową sytuacją, mają rodzica i opiekuna przy boku. Na pewno warto zadbać także o swój własny spokój, by nie przekazywać zdenerwowania dziecku. Starania, by o szkole rozmawiać w sposób rzeczowy, są bardzo ważne: chodzi o przedstawienie dziecku, jak będzie wyglądał dzień w szkole, wyciągnięcie pozytywów: na przykład, że po lekcji można spotkać się z kolegami i koleżankami, że na lekcji można nauczyć się wielu nowych, ciekawych rzeczy. Przedstawiajmy szkołę jako przyjazne miejsce.

Przed rozpoczęciem szkoły warto wprowadzić nawyk wczesnego wstawania i wieczornego przygotowania na następny dzień: szykujemy ubrania, plecak, śniadanie.  Pomocne w adaptacji pierwszoklasisty będzie także wspólne przygotowanie kącika do nauki, a także kompletowanie wyprawki.

Jak jeszcze można pomóc dziecku odnaleźć się w nowej sytuacji?  Drogi rodzicu/opiekunie…

W czasie roku szkolnego doceniaj każde, nawet najmniejsze nowe umiejętności dziecka, podkreślaj postępy
i pozytywy.

Uważnie słuchaj relacji dziecka z życia szkolnego, wspieraj nawet w błahych dla dorosłego problemach, rozmawiaj o nich, omawiaj, poszukuj rozwiązań. Staraj się rozumieć zachowanie dziecka, jeśli sprawia pewne problemy, wspieraj w budowaniu relacji z rówieśnikami
i nauczycielami.

Szanuj uczucia dziecka, nawet jeśli wydają Ci się one odczuwane nieadekwatnie do sytuacji.

Nie narzucaj dziecku poglądów, przekonań: prowadź i wspieraj, tłumacz, skłaniaj do myślenia.

Zadbaj o to, aby w czasie adaptacji do szkoły w domu panował spokój. Nie planuj na ten czas żadnych dodatkowych aktywności. 

Jeśli pojawią się problemy, z którymi nie możecie sobie poradzić, znajdźcie pomoc u specjalisty, np. pedagoga lub psychologa szkolnego lub w placówkach zewnętrznych wspomagających proces wychowania dziecka
i udzielających pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Wspólne ustalenie rozkładu dnia, z podziałem na odrabianie lekcji, odpoczynek, aktywność fizyczną
i wyznaczenie stałej godziny pójścia spać zorganizuje dziecku i rodzicom czas.

Rozmowa rodzica z dzieckiem powinna stać się nawykiem – wówczas łatwiej dziecku będzie przyjść do rodziców z poważniejszymi problemami. Dobra i prawidłowa relacja z rodzicem lub opiekunem zbudowana na wzajemnym poświęceniu, empatii i życzliwości, może stać się dla dziecka na silną tarczą ochronną- by pomóc mu przejść przez nowe doświadczenie, jakim jest szkoła- gładkim krokiem.

BIBLIOGRAFIA

https://dziecisawazne.pl/jak-pomoc-dziecku-odnalezc-sie-w-szkolnej-rzeczywistosci/

GRZESZKIEWICZ Bożena : Adaptacja dziecka do warunków szkolnych // W: Edukacyjne konteksty rozwoju dziecka w wieku wczesnoszkolnym

KLUS-STAŃSKA Dorota : Adaptacja szkolna siedmiolatków.

KONARZEWSKI Krzysztof : Problemy i schematy : pierwszy rok nauki szkolnej dziecka.